Regulacje zawarte w ustawach o podatku dochodowym nie określają w sposób szczególny zasad rozliczania faktur korygujących wystawianych przez sprzedawców na przełomie lat podatkowych. W przedmiotowym zakresie znajdą zatem zastosowanie zasady ogólne dotyczące korekty przychodu podatkowego.
I tak, jeżeli korekta przychodu podatkowego nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty przychodu dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty. Jeżeli w ww. okresie rozliczeniowym podatnik nie osiągnął przychodów lub osiągnięte przychody są niższe od kwoty zmniejszenia, jest on obowiązany zwiększyć koszty uzyskania przychodów o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone przychody (por. art. 12 ust. 3j-3k ustawy o PDOP i art. 14 ust. 1m-1n ustawy o PDOF). Zasada ta znajduje zastosowanie, bowiem zwrot towaru generalnie nie jest spowodowany błędem rachunkowym czy inną oczywistą omyłką.
W związku z otrzymaniem zwrotu towarów i korekty przychodu podatkowego jednocześnie korekcie podlega również koszt z tytułu sprzedaży towarów, który stanowi koszt bezpośrednio związany z przychodem, czyli koszt potrącalny w roku, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.
Zatem uwzględniając powyższe, na skutek otrzymania zwrotu towarów zarówno przychód, jak i bezpośrednio związane z tym przychodem koszty należy rozliczyć na bieżąco w okresie, w którym wystawiona zostanie faktura korygująca.
Dodajmy, że takie rozliczenie korekt prowadzi do powstania różnic między rozliczeniem bilansowym a podatkowym. W związku z tym powstają tzw. różnice przejściowe, na które jednostki będące podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych tworzą odroczony podatek dochodowy, jeśli oczywiście nie korzystają z uproszczenia, o którym mowa w art. 37 ust. 10 ustawy o rachunkowości.