Pracownik choruje nieprzerwanie od grudnia 2023 r. Do podstawy wymiaru przysługującego mu zasiłku chorobowego nie przyjęliśmy dodatku stażowego (jest on wypłacany obok zasiłku). W jaki sposób ustalić, czy obliczona podstawa wymiaru wymaga podwyższenia do kwoty najniższej podstawy wymiaru?
Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych lub pełnych miesięcy kalendarzowych ubezpieczenia (przy krótszym zatrudnieniu) poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. W podstawie tej nie uwzględnia się składników wynagrodzenia, do których pracownik zachowuje prawo w okresie pobierania tego zasiłku zgodnie z postanowieniami układów zbiorowych pracy lub przepisami o wynagradzaniu, jeżeli są one wypłacane za okres jego pobierania. Tak stanowi art. 36 ust. 1 i 2 oraz art. 41 ust. 1 ustawy zasiłkowej.
Ustalona w powyższy sposób podstawa wymiaru zasiłku chorobowego dla pracownika zatrudnionego w pełnym wymiarze czasu pracy nie może być niższa od kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę, po odliczeniu kwoty odpowiadającej 13,71% tego wynagrodzenia (art. 45 ust. 1 ustawy zasiłkowej). W przypadku pracownika "niepełnoetatowego" kwota ta ulega zmniejszeniu proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy.
W okresie od 1 stycznia do 30 czerwca 2024 r. najniższa podstawa wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego pracownikowi "pełnoetatowemu" wynosi 3.660,42 zł, a od 1 lipca do 31 grudnia 2024 r. - 3.710,47 zł.
W sytuacji gdy obliczona podstawa wymiaru świadczenia chorobowego jest niższa od najniższej, to należy ją podwyższyć do kwoty najniższej. Przy czym jeśli pracownik otrzymuje składnik wynagrodzenia, który ze względu na zasady jego wypłaty nie jest uwzględniany w podstawie wymiaru świadczenia chorobowego (pracownik zachowuje do niego prawo za okresy absencji zasiłkowych), to przed podwyższeniem tej podstawy do kwoty najniższej, trzeba sprawdzić, czy "hipotetyczna" podstawa wymiaru nie jest równa co najmniej kwocie najniższej. W tym celu do faktycznie ustalonej podstawy wymiaru dolicza się kwotę składnika wyłączonego z tej podstawy (pomniejszoną o kwotę odpowiadającą 13,71%). Jeżeli wyliczona "hipotetyczna" podstawa wymiaru jest:
- niższa od najniższej, to faktyczną podstawę wymiaru podwyższa się do kwoty najniższej, z tym że obliczonej jako różnica między kwotą minimalnego wynagrodzenia (pomniejszonego o kwotę odpowiadającą 13,71%) i kwotą składnika, do którego pracownik zachowuje prawo w okresie pobierania świadczenia chorobowego (pomniejszonego o kwotę odpowiadającą 13,71%),
- co najmniej równa najniższej podstawie wymiaru, to wysokość świadczenia chorobowego ustala się od faktycznej podstawy wymiaru.
| Przykład |
Wynagrodzenie zasadnicze pracownika zatrudnionego w pełnym wymiarze czasu pracy do 31 grudnia 2023 r. wynosiło 4.060 zł, a od 1 stycznia 2024 r. wynosi 4.500 zł. Otrzymuje on także dodatek stażowy w wysokości 850 zł, który nie jest przyjmowany do podstawy wymiaru świadczeń chorobowych.
Pracownik jest nieprzerwanie niezdolny do pracy z powodu choroby od 18 grudnia 2023 r. Obliczona podstawa wymiaru zasiłku chorobowego (limit płatności wynagrodzenia chorobowego został już wykorzystany wcześniej) wyniosła 3.503,37 zł, tj. [(4.060 zł - 556,63 zł) x 12 m-cy] : 12 m-cy = 3.503,37 zł. Od tej kwoty pracodawca ustalił wysokość zasiłku chorobowego przysługującego za okres od 18 do 31 grudnia 2023 r.
Od 1 stycznia 2024 r. podstawa ta jest niższa od najniższej (3.503,37 zł < 3.660,42 zł). Ponieważ pracownik otrzymuje także dodatek stażowy nieuwzględniany w podstawie wymiaru zasiłku chorobowego, pracodawca dla sprawdzenia, czy faktyczna podstawa wymiaru wymaga podwyższenia do kwoty najniższej, obliczył "hipotetyczną" jej wysokość w następujący sposób: 3.503,37 zł + (850 zł - 116,54 zł) = 4.236,83 zł. W związku z tym, że "hipotetyczna" podstawa wymiaru zasiłku chorobowego jest wyższa od najniższej (4.236,83 zł > 3.660,42 zł), nie ma podstaw do podwyższenia faktycznie obliczonej podstawy do kwoty najniższej. Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego od 1 stycznia 2024 r. nadal stanowi kwota 3.503,37 zł.