Zakup okularów korekcyjnych przez przedsiębiorcę a koszty uzyskania przychodów - interpretacja KIS
| Wydatek przedsiębiorcy na zakup okularów korekcyjnych do pracy przy komputerze nie może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Jest to bowiem wydatek o charakterze osobistym, niezależnym od prowadzenia działalności gospodarczej. |
(interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16 stycznia 2025 r., nr 0113-KDIPT2-1.4011.848.2024.3.MGR)
Stan faktyczny
Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmowała się pośrednictwem pieniężnym (m.in. w zakresie kredytów hipotecznych, firmowych). Jej praca polegała na codziennej obsłudze klientów przy pomocy komputera, który był jej podstawowym narzędziem pracy (spędzała przy nim większość czasu pracy). Do wykonywania swoich obowiązków niezbędne jej były okulary korekcyjne (miała stwierdzoną wadę wzroku).
Wnioskodawczyni dokonała zakupu takich okularów i zapytała organ podatkowy, czy wydatek na ich zakup (udokumentowany fakturą) może ująć w firmowych kosztach uzyskania przychodów. Sama uważała, że wydatek ten może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Wskazała, że zakup okularów korekcyjnych jest niezbędnym narzędziem do wykonywania czynności związanych z prowadzoną działalnością, tak samo jak np. komputer czy biurko. Ponadto dodała, że okulary korekcyjne będą jej służyły tylko do pracy i nie będą używane w celach osobistych.
Stanowisko Dyrektora KIS
Dyrektor KIS uznał stanowisko wnioskodawczyni za nieprawidłowe. Przypomniał, iż na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o PDOF, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.
Organ podatkowy wyjaśnił, iż przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, tzn. ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności. Możliwe jest zatem zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, który - racjonalnie oceniając - mógłby przyczynić się do powstania przychodu, czy jego zwiększenia, nawet jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi.
Dyrektor KIS powołując się na orzecznictwo sądów (m.in. wyroki NSA z 16 października 2012 r., sygn. akt II FSK 430/11 oraz z 17 stycznia 2017 r., sygn. akt II FSK 3813/14) wskazał, że zwrot "w celu" oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten, który pozostaje w takim związku przyczynowo-skutkowym. Wydatek należy oceniać mając na uwadze racjonalność określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Poniesienie wydatku musi być zatem powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskanie przychodów. Wydatek powinien przynajmniej potencjalnie wpływać na wielkość uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z tej działalności. Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi więc uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego wydatku.
Organ podatkowy wskazał, iż o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej decyduje podmiot prowadzący taką działalność. Jednakże do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, spełniających ww. kryteria, nie można zaliczyć wydatków osobistych osoby prowadzącej działalność gospodarczą. Możliwość zaliczenia takich wydatków do kosztów uzyskania przychodów wiązałaby się z przywilejem uzyskiwania przez podatnika korzyści w postaci prawa zmniejszenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym o wartość poniesionych kosztów. Tego rodzaju wydatki są bowiem ponoszone niezależnie od tego, czy podatnik prowadzi działalność gospodarczą, czy takiej działalności nie prowadzi.
W konsekwencji organ podatkowy uznał, że:
"(...) Wydatki uwarunkowane stanem zdrowia osoby prowadzącej działalność gospodarczą bądź mające na celu jego ochronę, należą do wydatków o charakterze osobistym. W sytuacji zaistnienia wady wzroku, czy też jej pogłębiania się, osoba fizyczna jest zmuszona do poczynienia zakupu okularów korekcyjnych niezależnie od tego, czy prowadzi działalność gospodarczą, czy też działalności takiej nie prowadzi. Tak więc bezpośrednim celem, jaki jest związany z ponoszeniem tego rodzaju wydatków jest korekcja wady oraz ochrona wzroku osoby prowadzącej działalność gospodarczą, a nie osiągnięcie przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.
Wskazanie, że ze względu na wiek i charakter pracy niezbędne są Pani okulary korekcyjne do pracy przy komputerze nie zmienia faktu, że wydatek ten będzie niewątpliwie uwarunkowany stanem Pani zdrowia, tzn. stwierdzoną wadą wzroku, a więc będzie wydatkiem wyłącznie o charakterze osobistym niezależnym od prowadzenia działalności gospodarczej.
(...) wskazać należy, że wydatki związane z zakupem okularów korekcyjnych - jako wydatki osobiste - nie mogą zostać zakwalifikowane jako koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. (...)"
Od redakcji:
Organy podatkowe od lat niezmiennie twierdzą, że wydatek na zakup okularów korekcyjnych przez przedsiębiorcę nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu w jego działalności, gdyż jest to wydatek o charakterze osobistym ponoszonym przez podatnika niezależnie od tego, czy prowadzi on działalność gospodarczą, czy też takiej działalności nie prowadzi. Tak uznał również Dyrektor KIS m.in. w interpretacjach indywidualnych z 20 marca 2024 r., nr 0114-KDIP3-1.4011.55.2024.2.AC, z 8 marca 2023 r., nr 0113-KDIPT2-1.4011.12.2023.2.HJ, czy z 18 stycznia 2023 r., nr 0115-KDIT3.4011.920.2022.1.AD.
