Odpisy amortyzacyjne a dochód do opodatkowania estońskim CIT - interpretacja KIS
Spółka opodatkowana estońskim CIT powinna określać zasady amortyzacji środków trwałych kierując się przepisami ustawy o rachunkowości. Ponieważ przepisy podatkowe dotyczące amortyzacji nie obowiązują takiej spółki, w związku z tym przy ustalaniu podstawy opodatkowania estońskim CIT mogą być uwzględniane m.in. odpisy amortyzacyjne od nieruchomości mieszkalnych. |
(interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 6 lutego 2025 r., nr 0114-KDIP2-2.4010.657.2024.2.SJ)
Stan faktyczny oraz stanowisko podatnika
Spółka z o.o. opodatkowana ryczałtem od dochodów spółek, tzw. estońskim CIT, prowadziła działalność dotyczącą budowy budynków usługowo-handlowych (budynku A i budynku B) oraz ich zarządu (m.in. w zakresie wynajmu) części stanowiącej środki trwałe spółki.
W związku z tym spółka zwróciła się do organu podatkowego m.in. z pytaniem, czy płacąc estoński CIT będzie mogła dla celów wyliczenia tego podatku ująć w kosztach odpisy amortyzacyjne, ustalone zgodnie z ustawą o rachunkowości.
Zdaniem spółki, odpowiedź na tak zadane pytanie jest twierdząca bowiem podstawę opodatkowania ryczałtem stanowi m.in. suma dochodu z tytułu podzielonego zysku i dochodu z tytułu zysku przeznaczonego na pokrycie strat ustalona w roku podatkowym, w którym podjęto uchwałę o podziale lub pokryciu wyniku finansowego netto. Z kolei podzielony wynik finansowy netto ustalany jest na podstawie przepisów o rachunkowości.
Stanowisko organu podatkowego
Organ podatkowy zgodził się z podejściem spółki i jednocześnie przypomniał, że na podstawie art. 28m ust. 1 ustawy o PDOP, u podatników opodatkowanych estońskim CIT opodatkowaniu tym podatkiem podlega dochód odpowiadający:
1) wysokości zysku netto wypracowanego w okresie opodatkowania ryczałtem w części, w jakiej zysk ten został uchwałą o podziale lub pokryciu wyniku finansowego netto przeznaczony:
a) do wypłaty udziałowcom, akcjonariuszom albo wspólnikom (dochód z tytułu podzielonego zysku) lub
b) na pokrycie strat powstałych w okresie poprzedzającym okres opodatkowania ryczałtem (dochód z tytułu zysku przeznaczonego na pokrycie strat);
2) wysokości ukrytych zysków (dochód z tytułu ukrytych zysków);
3) wysokości wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą (dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą);
4) nadwyżce wartości rynkowej składników przejmowanego majątku lub wniesionego w drodze wkładu niepieniężnego ponad wartość podatkową tych składników (dochód z tytułu zmiany wartości składników majątku) - w przypadku łączenia, podziału, przekształcenia podmiotów lub wniesienia w drodze wkładu niepieniężnego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części;
5) sumie zysków netto osiągniętych w każdym roku podatkowym stosowania opodatkowania ryczałtem w części, w jakiej te zyski nie były zyskami podzielonymi lub nie zostały przeznaczone na pokrycie straty (dochód z tytułu zysku netto) - w przypadku podatnika, który zakończył opodatkowanie ryczałtem;
6) wartości przychodów i kosztów podlegających zgodnie z przepisami o rachunkowości zarachowaniu w roku podatkowym i uwzględnieniu w zysku (stracie) netto, które nie zostały uwzględnione w tym zysku (stracie) netto (dochód z tytułu nieujawnionych operacji gospodarczych).
Jak wynika z art. 28c pkt 3 ustawy o PDOP, ilekroć jest mowa o wyniku finansowym netto, oznacza to wynik finansowy netto ustalany na podstawie przepisów o rachunkowości.
Organ podatkowy zwrócił uwagę, że na podstawie art. 28h ustawy o PDOP, dla ustalenia podstawy opodatkowania estońskim CIT nie stosuje się innych przepisów ustawy o PDOP regulujących analogiczne kwestie, tj. w zakresie ustalenia dochodu, podstawy opodatkowania, stawki podatkowej, a także podatku od przychodów z budynków czy podatku minimalnego, których rozliczenie jest bezpośrednio związane z podstawowymi (klasycznymi) zasadami rozliczania podatku CIT. Ten sposób opodatkowania wiąże podstawę opodatkowania z kategoriami prawa bilansowego. Podatnicy nie stosują m.in. art. 16c pkt 2a ustawy o PDOP, zgodnie z którym amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej.
Jak podkreślił organ podatkowy, estoński CIT będący alternatywną formą opodatkowania nie posługuje się takimi pojęciami jak koszty uzyskania przychodów, czy koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik opodatkowany estońskim CIT dokonuje wyliczenia oraz zapłaty podatku w oparciu o przepisy rozdziału 6b ustawy o PDOP.
Organ podatkowy wskazał, że przy ocenie prawidłowości kwalifikacji przychodów, kosztów, zysków, strat i innych kategorii rachunkowych uwzględnianych w wyniku finansowym netto, znaczenie mają przyjęte w spółce zasady (polityka) rachunkowości, treść ekonomiczna zdarzeń oraz nadrzędne zasady rachunkowości (m.in. wiarygodności, przewagi treści nad formą, memoriału, współmierności przychodów i kosztów, ostrożności, istotności, ciągłości, kontynuacji działalności oraz indywidualnej wyceny). Podatnik obowiązany jest rzetelnie i jasno przedstawiać sytuację majątkową i finansową oraz wynik finansowy jednostki, stosując przyjęte zasady (politykę) rachunkowości zgodne z przepisami ustawy o rachunkowości.
Mając na uwadze wymienione przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony opis sprawy, organ podatkowy stwierdził, że:
"(...) Spółka w czasie opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek powinna określać zasady amortyzacji środków trwałych kierując się przepisami ustawy o rachunkowości. Przepisy podatkowe odnośnie amortyzacji nie mają wobec niej zastosowania. Ze względu na fakt, że spółka będzie korzystała z opodatkowania dochodów ryczałtem od dochodów spółek nie będzie miał zastosowania w niniejszej sprawie nowo obowiązujący art. 16c pkt 2a ustawy o CIT, wyłączający z katalogu przedmiotów podlegających amortyzacji m.in.: nieruchomości mieszkalne.
Zatem zgodzić należy się z Państwa stanowiskiem, że spółka będzie mogła dla celów wyliczenia ryczałtu od dochodów spółek, ująć w kosztach amortyzację od części budynków A i B będących dla spółki środkami trwałymi, tj. odrębnymi własnościami lokalu. Wynika to z faktu, że spółka wybierając opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek, o którym mowa w rozdziale 6b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie będzie podlegała opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 19, art. 24b, art. 24ca i art. 24d ustawy o CIT, o czym stanowi art. 28h ustawy o CIT. Tym samym nie będą Państwo zobowiązani do stosowania przepisów dotyczących amortyzacji podatkowej, bowiem opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek wiąże podstawę opodatkowania z kategoriami prawa bilansowego. (...)"