W związku z pogorszeniem się sytuacji finansowej mojej rodziny zamierzam ubiegać się o przyznanie dodatku mieszkaniowego. Które wydatki brane są pod uwagę przy ustalaniu wysokości tego dodatku? Czy poniesione wydatki uwzględnia się w pełnej wysokości czy obowiązują w tym zakresie jakieś limity?
Wydatki, które brane są pod uwagę przy ustalaniu wysokości dodatku mieszkaniowego, określa art. 6 ust. 4 ustawy o dodatkach mieszkaniowych (Dz. U. z 2023 r. poz. 1335 ze zm.). Wydatkami poniesionymi przez osobę ubiegającą się o dodatek mieszkaniowy są świadczenia okresowe ponoszone przez gospodarstwo domowe w związku z zajmowaniem lokalu mieszkalnego. Chodzi w szczególności o:
1) czynsz,
2) zaliczki na koszty zarządu nieruchomością wspólną,
3) odszkodowanie za zajmowanie lokalu bez tytułu prawnego,
4) inne niż wymienione w pkt 1-3 opłaty za używanie lokalu mieszkalnego,
5) opłaty za energię cieplną, wodę, ścieki, odpady i nieczystości ciekłe,
6) wydatek stanowiący podstawę obliczania ryczałtu na zakup opału.
Jednocześnie w art. 4a ustawy wskazuje się wydatki, które nie stanowią wydatków, o których mowa (tj. w rozumieniu ust. 4 ustawy). Nie są zatem tymi wydatkami:
1) ubezpieczenia, podatek od nieruchomości, opłaty za wieczyste użytkowanie gruntów,
2) roczne opłaty przekształceniowe, o których mowa w ustawie o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów,
3) opłaty za gaz przewodowy, energię elektryczną, dostarczane do lokalu mieszkalnego (domu jednorodzinnego) na cele bytowe.
Jeżeli osoba ubiegająca się o dodatek mieszkaniowy zamieszkuje w lokalu mieszkalnym lub domu niewchodzącym w skład mieszkaniowego zasobu gminy, do wydatków przyjmowanych dla celów obliczenia dodatku mieszkaniowego zalicza się wydatki, które w wypadku najmu lokalu mieszkalnego byłyby pokrywane w ramach czynszu, lecz wyłącznie do wysokości czynszu, jaki obowiązywałby dla danego lokalu, gdyby lokal ten wchodził w skład zasobu mieszkaniowego gminy oraz opłaty, poza czynszem, które obowiązywałyby w zasobie mieszkaniowym gminy, gdyby lokal ten wchodził w skład tego zasobu.
Wysokość dodatku mieszkaniowego stanowi różnicę między wspomnianymi wcześniej wydatkami przypadającymi na normatywną powierzchnię użytkową zajmowanego lokalu mieszkalnego a kwotą stanowiącą tzw. udział własny. Wysokość udziału własnego zależy od liczby osób tworzących gospodarstwo domowe. Przykładowo, w gospodarstwie 2- do 4-osobowym udział ten wynosi 12% dochodów gospodarstwa domowego. Wysokość dodatku mieszkaniowego, łącznie z ryczałtem na zakup opału, nie może zasadniczo przekraczać 70% wydatków przypadających na normatywną powierzchnię zajmowanego lokalu mieszkalnego.