Odprawa emerytalna obliczona zgodnie z zakładowym układem zbiorowym pracy jest wyższa niż określona przepisami Kodeksu pracy. Czy nadwyżkę należy oskładkować?
Nie stanowią podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne odprawy pieniężne przysługujące w związku z przejściem na emeryturę lub rentę. Tak wynika z § 2 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. z 2023 r. poz. 728 ze zm.), dalej rozporządzenia składkowego, i art. 81 ust. 1 ustawy zdrowotnej.
Na mocy powołanego przepisu, wyłączona z oskładkowania jest odprawa pieniężna wypłacona m.in. na podstawie art. 921 K.p., czyli pracownikowi, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na rentę z tytułu niezdolności do pracy lub emeryturę. Pracownik, który otrzymał odprawę, nie może ponownie nabyć do niej prawa. Przepis ten gwarantuje wysokość odprawy na poziomie jednomiesięcznego wynagrodzenia. Jednakże postanowienia układów zbiorowych pracy lub regulaminów wynagradzania mogą ustanawiać odprawy w wyższej wysokości. Jeżeli pracodawca w zakładowym układzie zbiorowym określił wysokość odprawy emerytalnej na poziomie wyższym niż określona w Kodeksie pracy, to odprawa ta w pełnej wysokości nie podlega oskładkowaniu.
Odprawa emerytalna podlega opodatkowaniu. Przepisy ustawy o pdof nie zwalniają z opodatkowania takiego rodzaju przychodu.