Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego za okres po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego nie może być wyższa niż 100% przeciętnego wynagrodzenia. Kwotę tę ustala się miesięcznie, poczynając od 3. miesiąca kwartału kalendarzowego, na okres 3 miesięcy, na podstawie przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału, ogłaszanego dla celów emerytalnych. Ulega więc ona zmianie od 1 marca, 1 czerwca, 1 września i 1 grudnia każdego roku.
W IV kwartale 2024 r. przeciętne wynagrodzenie wyniosło 8.477,21 zł (Mon. Pol. z 2025 r. poz. 124). Zatem w okresie od 1 marca do 31 maja 2025 r. podstawa wymiaru zasiłku chorobowego oraz świadczenia rehabilitacyjnego przysługujących za okres po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego nie może być wyższa niż 8.477,21 zł. W okresie od 1 grudnia 2024 r. do 28 lutego 2025 r. podstawa ta wynosiła 8.161,62 zł.
Powyższe ma zastosowanie także do zasiłku chorobowego i świadczenia rehabilitacyjnego z ubezpieczenia wypadkowego.