Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego (także świadczenia rehabilitacyjnego) przysługującego za okres po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego nie może być wyższa niż kwota wynosząca 100% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z poprzedniego kwartału, ogłaszanego dla celów emerytalnych (niepomniejszonego o kwotę odpowiadającą 13,71%). Tak stanowi art. 46 ustawy zasiłkowej. Kwotę tę ustala się miesięcznie, poczynając od 3. miesiąca kwartału kalendarzowego, na okres 3 miesięcy. Ulega ona zmianie od 1 marca, 1 czerwca, 1 września i 1 grudnia każdego roku.
W drugim kwartale 2025 r. przeciętne miesięczne wynagrodzenie wyniosło 8.748,63 zł (Mon. Pol. z 2025 r. poz. 743). Oznacza to, że w okresie od 1 września do 30 listopada 2025 r. podstawa wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego za okres po ustaniu zatrudnienia nie może być wyższa niż 8.748,63 zł.
We wcześniejszym okresie, tj. od 1 czerwca do 31 sierpnia 2025 r., podstawa ta nie mogła być wyższa niż 8.962,28 zł.