Dodatek za szczególnie uciążliwą pracę w podstawie wymiaru świadczeń chorobowych

Pracownicy, którzy są zatrudnieni w działach, w których praca jest szczególnie uciążliwa otrzymują dodatki w zmiennej wysokości, obliczane jako procent wynagrodzenia określonego w umowie o pracę. Ich wypłata wynika z regulaminu wynagradzania. Na procentową wysokość przyznanego dodatku mają wpływ absencje zasiłkowe. Czy przy ustalaniu podstawy wymiaru wynagrodzenia chorobowego i zasiłków dodatki te należy wliczać w kwocie faktycznie wypłaconej czy po uzupełnieniu?

Dodatki podlegają przyjęciu do podstawy wymiaru świadczeń chorobowych w kwocie faktycznie wypłaconej.

W podstawie wymiaru świadczeń chorobowych uwzględnia się składniki wynagrodzenia, do których pracownik nie zachowuje prawa w okresie pobierania tych świadczeń zgodnie z postanowieniami układów zbiorowych pracy lub przepisami o wynagradzaniu, jeżeli nie są one wypłacane za ten okres (art. 41 ust. 1 ustawy zasiłkowej).

Jeśli dany składnik wynagrodzenia spełnia ww. warunki, to za miesiąc, w którym jego wysokość została zmniejszona na skutek absencji zasiłkowych, wlicza się go do podstawy wymiaru świadczeń chorobowych odpowiednio w kwocie faktycznie wypłaconej lub po uprzednim uzupełnieniu, co uzależnione jest od sposobu, w jaki nastąpiło to zmniejszenie. Jeżeli bowiem było ono nieproporcjonalne do dni ww. absencji, czyli np. kwotowe, procentowe, to wlicza się go do podstawy wymiaru w kwocie faktycznie wypłaconej. Analogicznie postępuje się, gdy przepisy wewnątrzzakładowe nie zawierają wyraźnych postanowień dotyczących sposobu zmniejszania wysokości danego składnika wynagrodzenia za okres pobierania świadczeń chorobowych, a pracownik nie zachowuje do niego prawa za ten okres. Z kolei gdy zmniejszenie jest proporcjonalne do dni usprawiedliwionych nieobecności w pracy, to dany składnik wynagrodzenia uwzględnia się w podstawie wymiaru po uprzednim uzupełnieniu według zasad określonych w art. 37 ust. 2 ustawy zasiłkowej.

Z pytania wynika, że zgodnie z regulaminem wynagradzania dodatki przysługują w zmiennej procentowej wysokości obliczanej od wynagrodzenia z umowy o pracę. W związku z tym, że na wysokość przyznanego procenta dodatku mają wpływ absencje zasiłkowe pracownika występujące w danym miesiącu, dodatek powinien być wliczany do podstawy wymiaru świadczeń chorobowych. Nie jest on jednak zmniejszany proporcjonalnie za każdy dzień usprawiedliwionych nieobecności w pracy - zmniejszeniu ulega tylko przyznawany procent dodatku. Należy go zatem przyjmować do podstawy wymiaru w kwocie faktycznie wypłaconej, bez uzupełniania.

Pracownik otrzymuje wynagrodzenie w stałej miesięcznej wysokości 6.500 zł oraz dodatek w zmiennej wysokości obliczanej jako przyznany procent od wynagrodzenia określonego w umowie o pracę (na jego wysokość mają wpływ absencje zasiłkowe). W marcu 2025 r. pracownik przez 7 dni roboczych chorował i za ten miesiąc uzyskał wynagrodzenie w wysokości 4.983,31 zł, dodatek przyznany z uwagi na absencję w wysokości 20%, który wyniósł 1.300 zł (6.500 zł x 20%) oraz wynagrodzenie chorobowe.

W sierpniu 2025 r. pracownik ponownie przez kilka dni był niezdolny do pracy z powodu choroby. Podstawę wymiaru przysługującego mu wynagrodzenia chorobowego stanowiło przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres od sierpnia 2024 r. do lipca 2025 r., przy czym wynagrodzenie za marzec 2025 r. po uzupełnieniu (z wyjątkiem dodatku przyjmowanego w kwocie faktycznie wypłaconej). Wynagrodzenie za marzec 2025 r. podlegające wliczeniu do podstawy wymiaru wynagrodzenia chorobowego wynosi 6.730,62 zł, zgodnie z wyliczeniem: (6.500 zł + 1.300 zł) - 1.069,38 zł = 6.730,62 zł.

Przyjmujemy założenia z poprzedniego przykładu, z tym że zgodnie z przepisami płacowymi dodatek przysługuje w wysokości 30% wynagrodzenia za czas faktycznie przepracowany. Za marzec 2025 r. pracownik uzyskał wynagrodzenie za pracę w wysokości 4.983,31 zł, dodatek w kwocie 1.494,99 zł (4.983,31 zł x 30%) oraz wynagrodzenie chorobowe.

Przy ustalaniu podstawy wymiaru wynagrodzenia chorobowego przysługującego w sierpniu 2025 r. zarówno wynagrodzenie zasadnicze za marzec 2025 r., jak i dodatek za ten miesiąc podlegają uzupełnieniu. Uzupełnione wynagrodzenie, podlegające wliczeniu do podstawy wymiaru wynagrodzenia chorobowego, wyniosło 7.291,50 zł, tj. 6.500 zł + (6.500 zł x 30%) = 8.450 zł; 8.450 zł - 1.158,50 zł = 7.291,50 zł.

Zwracamy uwagę! Gdyby pracownik z pytania chorował przez cały miesiąc, zachowując prawo do dodatku (np. w wysokości 5%), to nie należałoby go uwzględniać w podstawie wymiaru świadczenia chorobowego, gdyż byłby wypłacany również za okresy pobierania tego świadczenia.