Zasady stosowania uproszczeń
W pkt 4.26-4.28 projektu standardu wskazano, iż w przypadku nieistotnej wartości początkowej prawa spełniającego warunki uznania za WNiP możliwe jest stosowanie uproszczeń, które polegają na tym, że tego rodzaju prawo:
a) zostaje ujęte jako WNiP i jest objęte zbiorczym obiektem inwentarzowym oraz stanowi pojedynczy obiekt inwentarzowy, ale pod datą przyjęcia do używania jego wartość początkowa jest jednorazowo odpisywana w ciężar kosztów amortyzacji w momencie oddania do użytkowania lub w miesiącu następnym;
b) nie zostaje ujęte jako WNiP, a jego wartość początkowa zostaje jednorazowo odpisana w ciężar pozostałych kosztów rodzajowych pod datą oddania do używania, jednocześnie prawo objęte jest ewidencją pozabilansową.
Poziom istotności dla wartości WNiP powinien być ustalony i wskazany w dokumentacji zasad (polityki) rachunkowości. Przy czym do ewidencji szczegółowej WNiP projektowany standard odsyła do postanowień zawartych w pkt 4.29 do 4.30 oraz 4.32 KSR nr 11.
Składnik aktywów spełniający warunki uznania składnika majątku za WNiP (określone w pkt 4.1 i 4.2 projektu standardu) stanowi obiekt (tytuł) WNiP ujmowany odrębnie w księgach rachunkowych, w tym w szczegółowej ewidencji WNiP jednostki, przez okres jego używania. WNiP mogą tworzyć samodzielne lub w uzasadnionych przypadkach zbiorcze obiekty (tytuły).
Jednostki, o których mowa w art. 3 ust. 6 ustawy o rachunkowości, mogą przy uznawaniu wartości niematerialnych i prawnych używanych na podstawie umowy leasingu stosować uproszczenia polegające na klasyfikacji tych umów zgodnie z przepisami podatkowymi.
