Rozliczenie dla celów podatku dochodowego

Dla celów podatku dochodowego nakłady remontowe oraz ulepszeniowe, dotyczące składników majątku spełniających definicję środków trwałych - bez względu na fakt uznania ich dla celów bilansowych za inwestycje - rozlicza się na ogólnych zasadach odnoszących się do środków trwałych. Oznacza to, że wydatki uznane za remontowe podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, a wydatki ulepszeniowe należy rozliczać na podwyższenie wartości początkowej ulepszanego środka trwałego (tu: budynku niemieszkalnego), czego skutkiem jest ich późniejsze zaliczenie do kosztów podatkowych generalnie za pośrednictwem odpisów amortyzacyjnych.

Dodajmy, że środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10.000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. Jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10.000 zł (por. art. 16g ust. 13 ustawy o PDOP oraz odpowiednio art. 22g ust. 17 ustawy o PDOF).

Należy zwrócić uwagę, że bilansowe zakwalifikowanie nieruchomości do inwestycji wycenianej w oparciu o wartość rynkową, skutkujące nienaliczaniem bilansowych odpisów amortyzacyjnych, ma istotne znaczenie dla spółek nieruchomościowych. Otóż w spółkach takich podatkowe odpisy amortyzacyjne nie mogą podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w części przewyższającej odpis amortyzacyjny wpływający na wynik finansowy jednostki, czyli odpis bilansowy (por. art. 15 ust. 6 ustawy o PDOP oraz art. 22 ust. 8 ustawy o PDOF). W omawianym przypadku oznaczałoby to całkowity brak prawa do zaliczania odpisów amortyzacyjnych od przedmiotowej nieruchomości do kosztów uzyskania przychodów.

Zaznaczmy, że niezależnie od statusu podatnika wyłączeniu z amortyzacji podatkowej podlegają nieruchomości mieszkalne.