Zasady wypłaty zasiłków

1. Rozliczenie nadpłaconego zasiłku w wyniku błędnego ustalenia przez pracodawcę okresu zasiłkowego, z uwzględnieniem stanowiska MF

Pracownik (w wieku 50+) do 31 grudnia 2023 r. był nieprzerwanie niezdolny do pracy z powodu choroby. Pracodawca, w wyniku błędnych ustawień w programie kadrowo-płacowym, przy ustalaniu okresu zasiłkowego nie uwzględnił 14 dni choroby, za które na początku absencji wypłacił wynagrodzenie chorobowe. W związku z tym nadpłacił zasiłek chorobowy za 14 dni, który pracownik dobrowolnie zwrócił. Czy i jakie konsekwencje ponosi pracodawca w takim przypadku?

Pracodawca zobowiązany jest sporządzić korektę dokumentów rozliczeniowych za grudzień 2023 r. i uregulować niedopłatę składek na ubezpieczenia społeczne wraz z ewentualnymi odsetkami.

Okres płatności zasiłku chorobowego wynosi 182 dni, a w przypadku niezdolności do pracy spowodowanej gruźlicą lub przypadającej na okres ciąży 270 dni (art. 8 ustawy zasiłkowej). Jest to tzw. okres zasiłkowy, do którego zgodnie z art. 9 ust. 1 i 2 ustawy zasiłkowej, wlicza się:

• wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy, jak również okresy niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2 ustawy zasiłkowej,
• okresy poprzednich niezdolności do pracy, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni (z wyjątkiem niemającym znaczenia dla omawianej sprawy).

Ponadto wliczeniu podlegają także okresy, za które ubezpieczony nie ma prawa do świadczeń chorobowych w związku z wystąpieniem okoliczności wymienionych w art. 14-17 ustawy zasiłkowej.

Przypominamy, że pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia za czas choroby łącznie do 33 dni w roku kalendarzowym, a gdy najpóźniej w roku poprzedzającym niezdolność do pracy ukończył 50. rok życia - do 14 dni w roku kalendarzowym.

Za prawidłowe ustalenie okresu zasiłkowego odpowiedzialny jest pracodawca będący płatnikiem zasiłków. Jeśli ma wątpliwości, może wystąpić w tej sprawie do ZUS, wysyłając formularz ZAS-64. ZUS po przeanalizowaniu przebiegu absencji chorobowej pracownika wskaże dokładnie, które okresy choroby należy zaliczyć do okresu zasiłkowego i ewentualnie ustali datę wyczerpania tego okresu.

W okolicznościach wskazanych w pytaniu pracodawca w wyniku błędnego obliczenia okresu zasiłkowego (nie wliczył do niego 14-dniowego okresu płatności wynagrodzenia chorobowego) spowodował jego przekroczenie. Konsekwencją tego była nadpłata o 14 dni zasiłku chorobowego, którą pracodawca co do zasady jest zobowiązany zwrócić do ZUS wraz z odsetkami (jako zasiłek wypłacony bezpodstawnie). Z pytania wynika jednak, że pracownik dobrowolnie zwrócił nadpłaconą kwotę zasiłku.

Wypłacone przez pracodawcę zasiłki podlegają rozliczeniu w deklaracji rozliczeniowej ZUS DRA w ciężar składek na ubezpieczenia społeczne (z wyjątkiem zasiłków wypłaconych bezpodstawnie). Wskutek tego pracodawca dokonuje wpłaty składek na ubezpieczenia społeczne w wysokości stanowiącej różnicę między wykazaną w ZUS DRA sumą należnych składek a m.in. kwotą wypłaconych zasiłków. Stąd też konieczne jest sporządzenie korekty dokumentów rozliczeniowych za grudzień 2023 r., w których zostaną uwzględnione prawidłowe kwoty. Niedopłatę składek powstałą wskutek bezpodstawnego rozliczenia w ciężar składek kwoty zasiłku pracodawca jest obowiązany zapłacić wraz z odsetkami za zwłokę, chyba że ich wysokość nie przekroczy kwoty 1% minimalnego wynagrodzenia - w okresie od 1 stycznia do 30 czerwca kwoty 42,42 zł, o czym pisaliśmy w UiPP nr 2/2024, str. 11.

Pracownik w wieku 50+ był nieprzerwanie niezdolny do pracy z powodu choroby od 19 czerwca do 31 grudnia 2023 r. Za ten okres pracodawca wypłacił mu:

• wynagrodzenie chorobowe za 14 dni (od 19 czerwca do 2 lipca),
• zasiłek chorobowy za 182 dni (od 3 lipca do 31 grudnia).

Przyjmujemy, że stawka dzienna świadczenia chorobowego wynosiła 110,45 zł. Za grudzień 2023 r. pracownik otrzymał więc zasiłek chorobowy w wysokości 3.423,95 zł (31 dni x 110,45 zł). W dokumentach rozliczeniowych za ten miesiąc pracodawca wykazał pracownika w raporcie ZUS RSA, z kodem świadczenia/przerwy - 313, okresem od 01.12.2023 do 31.12.2023, liczbą dni zasiłkowych - 31, kwotą - 3.423,95 zł. W ciężar składek na ubezpieczenia społeczne wliczona została m.in. kwota 3.423,95 zł (deklaracja ZUS DRA, blok V., pkt 1).

Pod koniec stycznia 2024 r. pracodawca zauważył swój błąd - okres zasiłkowy został wyczerpany z dniem 17 grudnia 2023 r. (a nie z dniem 31 grudnia 2023 r.); niezdolność do pracy przypadająca od 18 do 31 grudnia 2023 r. jest okresem usprawiedliwionej nieobecności w pracy bez prawa do wynagrodzenia lub zasiłku (pracownik miał w tym okresie zwolnienie lekarskie). Pracownik pod koniec stycznia 2024 r. zwrócił nadpłacony zasiłek wraz z kwotą pobranej zaliczki na podatek.

Pracodawca sporządził korektę raportu ZUS RSA za grudzień 2023 r., w którym wykazał pracownika:

• w jednym bloku np. III.B. z kodem świadczenia/przerwy - 313, okresem od 01.12.2023 do 17.12.2023, liczbą dni zasiłkowych - 17, kwotą - 1.877,65 zł (tj. 17 dni x 110,45 zł),
• w kolejnym bloku, np. IV.B. z kodem świadczenia/przerwy - 151, okresem od 18.12.2023 do 31.12.2023, liczbą dni - 14, pozostawiając pole z kwotą puste.

Raport ten pracodawca dołączył do korygującej deklaracji rozliczeniowej ZUS DRA, w której w bloku V., w pkt. 1 wykazał prawidłową kwotę wypłaconych świadczeń (była niższa o nadpłatę w wysokości 1.546,30 zł).

W wyniku dokonanej korekty dokumentów rozliczeniowych powstała niedopłata składek na ubezpieczenia społeczne w wysokości 1.546,30 zł, którą pracodawca uregulował 31 stycznia 2024 r. (odsetki za zwłokę wyniosły 5,53 zł, zatem nie należało ich opłacać).

W wyniku nadpłaty zasiłku chorobowego nadpłacona została też zaliczka na podatek dochodowy. Podatkowe rozliczenie zwrotu nienależnie pobranego przez pracownika zasiłku chorobowego może nastąpić odpowiednio na podstawie art. 41b ustawy o pdof lub art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o pdof. Z pytaniem w oparciu, o który z tych przepisów dokonać rozliczenia podatkowego w omawianych okolicznościach, nasze Wydawnictwo wystąpiło do Ministerstwa Finansów. 

W odpowiedzi uzyskanej 7 lutego 2024 r. czytamy, że: "(...) Powołane w wystąpieniu przepisy art. 41b, jak i art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy PIT normują zasady uwzględniania zwróconych świadczeń w rozliczeniu podatkowym. W zależności od konkretnego stanu faktycznego zastosowanie ma art. 41b ustawy PIT, dotyczący sytuacji rozliczenia zwrotu nienależnie pobieranych świadczeń za pośrednictwem płatnika albo art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy PIT, normujący rozliczenie zwrotu nienależnie pobieranych świadczeń przez podatnika. Jeśli płatnik nie odliczy dokonanego przez podatnika zwrotu od bieżących dochodów podatnika (na skutek upływu roku podatkowego bądź osiągania przez niego niewielkich dochodów lub ustania źródła przychodu), to odliczenia w zeznaniu podatkowym (składanym za rok podatkowy, w którym podatnik dokonał zwrotu nienależnie pobranego świadczenia) dokonuje sam podatnik. (...)". 

Ponadto na pytanie, czy pracownik powinien zwrócić nadpłacony zasiłek łącznie z pobraną kwotą zaliczki na podatek dochodowy od tego zasiłku, resort finansów odpowiedział: "(...) Zasadą jest, że zarówno art. 41b, jak i art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy PIT dotyczy sytuacji, w której zwracane przez podatnika nienależnie pobrane świadczenia uprzednio zwiększały dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem PIT, dlatego też zwrot ten dokonywany powinien być łącznie z pobranymi przez płatnika zaliczkami na podatek dochodowy.".

2. Zmiana wysokości świadczenia rehabilitacyjnego w związku z ciążą ubezpieczonej

Osoba prowadząca działalność gospodarczą pobiera świadczenie rehabilitacyjne przyznane na 12 miesięcy. Czy powinno być ono wypłacane w wysokości 100% podstawy wymiaru, jeśli w trakcie jego pobierania zaszła ona w ciążę?

Osoba prowadząca działalność gospodarczą, o której mowa w pytaniu, ma prawo do świadczenia rehabilitacyjnego w wysokości 100% podstawy wymiaru.

Świadczenie rehabilitacyjne przyznawane jest osobie ubezpieczonej, która po wyczerpaniu zasiłku chorobowego (odpowiednio 182 dni lub 270 dni) jest nadal niezdolna do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy. Przysługuje ono przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy. Tak wynika z art. 18 ust. 1 i 2 ustawy zasiłkowej.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy zasiłkowej, świadczenie rehabilitacyjne wynosi:

Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje w wysokości 100% podstawy wymiaru (za cały przyznany okres) także wówczas, gdy jest wypłacane w ramach ubezpieczenia wypadkowego, tj. gdy niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową.

ZUS wydaje decyzję w sprawie świadczenia rehabilitacyjnego w oparciu odpowiednio o orzeczenie lekarza orzecznika ZUS lub komisji lekarskiej ZUS. W decyzji wskazuje okres, na jaki zostało przyznane świadczenie rehabilitacyjne oraz jego procentową wysokość.

W przedstawionym w pytaniu przypadku, ZUS przyznał osobie ubezpieczonej świadczenie rehabilitacyjne na okres 12 miesięcy w wysokości odpowiednio 90% i 75% podstawy wymiaru. Ponieważ obecnie jej niezdolność do pracy z powodu choroby przypada na okres ciąży, świadczenie to jest należne w wysokości 100% podstawy wymiaru. W celu jego podwyższenia przez ZUS, ubezpieczona powinna wystąpić z wnioskiem o zmianę decyzji, np. na formularzu ZAS-58, załączając do niego zaświadczenie lekarskie stwierdzające stan ciąży.

Decyzją ZUS ubezpieczonej po wykorzystaniu zasiłku chorobowego przyznano świadczenie rehabilitacyjne na okres 12 miesięcy, tj.:

• od 6 lutego do 6 maja 2023 r. (90 dni) w wysokości 90% podstawy wymiaru,
• od 7 maja 2023 r. do 31 stycznia 2024 r. (270 dni) w wysokości 75% podstawy wymiaru.

W trakcie pobierania świadczenia rehabilitacyjnego ubezpieczona zaszła w ciążę. W celu zmiany wysokości przyznanego jej świadczenia na 100% podstawy wymiaru wysłała do ZUS formularz ZAS-58 wraz z zaświadczeniem lekarskim, z którego wynika, że od 16 maja 2023 r. jest w ciąży, a przewidywany termin porodu przypada na 20 lutego 2024 r. Na tej podstawie ZUS zmienił decyzję, wskazując, że od 16 maja 2023 r. do 31 stycznia 2024 r. ubezpieczonej przysługiwało świadczenie rehabilitacyjne w wysokości 100% podstawy wymiaru.

Zwracamy uwagę! Od decyzji ZUS przysługuje odwołanie do Sądu Rejonowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w terminie 1 miesiąca od dnia doręczenia decyzji. Odwołanie składa się za pośrednictwem Oddziału ZUS, który wydał decyzję.

3. Okresy ubezpieczenia chorobowego wliczane do okresu wyczekiwania zleceniobiorcy na prawo do zasiłku

Od 1 października 2023 r. zawarliśmy umowę zlecenia z osobą, która do końca sierpnia 2023 r. (przez 5 m-cy) była u nas zatrudniona na podstawie umowy o pracę na czas określony. Z umowy zlecenia od razu przystąpiła do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego. Czy obowiązywał ją okres wyczekiwania na prawo do zasiłku chorobowego?

Nie, gdyż zleceniobiorca od pierwszego dnia trwania umowy zlecenia legitymuje się okresem ubezpieczenia chorobowego wymaganym dla nabycia prawa do zasiłku chorobowego.

Osoba wykonująca umowę zlecenia (dalej zleceniobiorca), która stała się niezdolna do pracy z powodu choroby nabywa prawo do zasiłku chorobowego, jeśli:

• przystąpiła do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego oraz
• okres podlegania ubezpieczeniu chorobowemu przekracza 90 dni (art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy zasiłkowej).

Do okresu ubezpieczenia chorobowego, od którego zależy nabycie prawa do zasiłku chorobowego (tzw. okres wyczekiwania) zalicza się:

• okres bieżącego ubezpieczenia chorobowego,
• poprzednie okresy podlegania ubezpieczeniu chorobowemu (obowiązkowo i dobrowolnie), o ile przerwa między nimi:
• nie przekroczyła 30 dni albo
• przekroczyła 30 dni, ale była spowodowana urlopem wychowawczym, urlopem bezpłatnym lub odbywaniem czynnej służby wojskowej przez żołnierza niezawodowego (art. 4 ust. 2 ustawy zasiłkowej).

Zleceniobiorca nabywa prawo do zasiłku chorobowego co do zasady od 91. dnia trwania ubezpieczenia chorobowego. Ustawa zasiłkowa wymienia także okoliczności, których wystąpienie uprawnia do zasiłku chorobowego bez okresu wyczekiwania. Zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy zasiłkowej, zleceniobiorca nabywa prawo do zasiłku chorobowego od pierwszego dnia ubezpieczenia chorobowego, jeśli:

• jest absolwentem szkoły lub uczelni lub osobą, która zakończyła kształcenie w szkole doktorskiej, która została objęta ubezpieczeniem chorobowym lub przystąpiła do tego ubezpieczenia w ciągu 90 dni od dnia ukończenia szkoły/uzyskania dyplomu ukończenia studiów/zakończenia kształcenia w szkole doktorskiej,
• jego niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy,
• jest posłem lub senatorem, który przystąpił do ubezpieczenia chorobowego w ciągu 90 dni od ukończenia kadencji.

Osoba z pytania w okresie od 1 kwietnia do 31 sierpnia 2023 r. (5 m-cy) podlegała ubezpieczeniu chorobowemu jako pracownik, a od 1 października 2023 r. przystąpiła do tego ubezpieczenia na zasadzie dobrowolności jako zleceniobiorca. W związku z tym, że przerwa w ubezpieczeniu chorobowym wyniosła równo 30 dni (od 1 do 30 września), okres wcześniejszego ubezpieczenia zalicza się do okresu wyczekiwania. Tym samym zleceniobiorca od pierwszego dnia trwania umowy zlecenia legitymował się okresem ubezpieczenia chorobowego przekraczającym 90 dni.

Osoba fizyczna wykonywała pracę na podstawie umowy o pracę w okresie od 1 kwietnia do 31 sierpnia 2023 r. (153 dni). Następnie od 1 października 2023 r. zawarła z tym samym podmiotem umowę zlecenia, z tytułu której od tego dnia podlega ubezpieczeniom społecznym, w tym chorobowemu, oraz ubezpieczeniu zdrowotnemu.

W okresie od 18 grudnia 2023 r. do 8 stycznia 2024 r. była ona niezdolna do pracy z powodu choroby. Zleceniobiorca miał prawo do zasiłku chorobowego, ponieważ w dniu powstania niezdolności do pracy z powodu choroby legitymował się wymaganym ponad 90-dniowym okresem ubezpieczenia chorobowego. Do okresu wyczekiwania zaliczono okres podlegania ubezpieczeniu chorobowemu w ramach umowy o pracę (przerwa pomiędzy ubezpieczeniem chorobowym z umowy o pracę a obecnym nie przekroczyła 30 dni).

Gdyby umowa zlecenia została zawarta od 2 października 2023 r., zleceniobiorcę obowiązywałby 90-dniowy okres wyczekiwania, który upłynąłby 30 grudnia 2023 r. Miałby zatem prawo do zasiłku chorobowego tylko za okres od 31 grudnia 2023 r. do 8 stycznia 2024 r.

4. Termin wystąpienia przez przedsiębiorcę o zasiłek macierzyński za okres odpowiadający okresowi urlopu rodzicielskiego

Przedsiębiorca objęty ubezpieczeniami społecznymi, w tym chorobowym, zamierza skorzystać z zasiłku macierzyńskiego za okres odpowiadający okresowi urlopu rodzicielskiego (19 tyg.). W jakim terminie powinien złożyć do ZUS wniosek w tej sprawie? Nadmieniamy, że z pozostałej części urlopu rodzicielskiego korzysta matka dziecka.

Osoba prowadząca pozarolniczą działalność objęta z tego tytułu ubezpieczeniem chorobowym jest uprawniona do zasiłku macierzyńskiego przez okres ustalony przepisami Kodeksu pracy m.in. jako okres urlopu rodzicielskiego (art. 29a ust. 1 ustawy zasiłkowej). Wymiar tego zasiłku w razie urodzenia się jednego dziecka przy jednym porodzie, podobnie jak urlopu rodzicielskiego, wynosi 41 tygodni. Przysługuje on łącznie obojgu rodzicom dziecka, przy czym każdy z rodziców zachowuje wyłączne prawo do 9 tygodni zasiłku (urlopu rodzicielskiego), tzw. nieprzenoszalna część.

Rodzice mogą dzielić się zasiłkiem macierzyńskim za okres urlopu rodzicielskiego dowolnie, z zachowaniem zasady, że udziela się go nie więcej niż w 5 częściach nie później niż do zakończenia roku kalendarzowego, w którym dziecko kończy 6. rok życia.

Postępowanie w sprawie przyznania i wypłaty zasiłku wszczyna się na wniosek złożony w formie pisemnej lub w formie dokumentu elektronicznego podpisanego kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym, podpisem osobistym albo z wykorzystaniem sposobu potwierdzania pochodzenia oraz integralności danych dostępnego w systemie teleinformatycznym udostępnionym bezpłatnie przez ZUS, na elektroniczną skrzynkę podawczą ZUS lub na adres do doręczeń elektronicznych (art. 61b ust. 1 ustawy zasiłkowej).

Termin na złożenie wniosku o zasiłek macierzyński nie został określony w ustawie zasiłkowej, lecz wynika z przepisów rozporządzenia zawierającego wykaz dokumentów, które należy przedłożyć, ubiegając się o to świadczenie. Zgodnie z § 24 rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 8 grudnia 2015 r. w sprawie zakresu informacji o okolicznościach mających wpływ na prawo do zasiłków z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa lub ich wysokość oraz dokumentów niezbędnych do przyznania i wypłaty zasiłków (Dz. U. z 2017 r. poz. 87 ze zm.), dalej rozporządzenia, są to:

• odpis skrócony aktu urodzenia dziecka albo jego kopia potwierdzona za zgodność z oryginałem przez ubezpieczonego, płatnika składek albo ZUS,
• oświadczenie ubezpieczonego o zamiarze albo braku zamiaru korzystania przez drugiego z rodziców dziecka w okresie wskazanym we wniosku z zasiłku macierzyńskiego za okres ustalony przepisami Kodeksu pracy jako okres urlopu rodzicielskiego,
• wniosek ubezpieczonego złożony płatnikowi zasiłku macierzyńskiego przed terminem rozpoczęcia korzystania z tego zasiłku za okres ustalony przepisami Kodeksu pracy jako okres urlopu rodzicielskiego (np. na formularzu ZUR),
• oświadczenie ubezpieczonego, zawierające NIP i nazwy płatników zasiłku oraz informacje o okresie, za który wypłacono zasiłek macierzyński za okres ustalony przepisami Kodeksu pracy jako okres urlopu rodzicielskiego, liczbie części wypłaconego zasiłku za okres tego urlopu oraz stawce procentowej, w jakiej zasiłek macierzyński został wypłacony.

Taki też termin wskazuje ZUS w komentarzu do ustawy zasiłkowej: "W celu uzyskania zasiłku macierzyńskiego za okres ustalony przepisami Kodeksu pracy jako okres urlopu rodzicielskiego, osoba ubezpieczona niebędąca pracownikiem (...) występuje w terminie przed rozpoczęciem korzystania z zasiłku macierzyńskiego za wskazany okres z wnioskiem w tej sprawie do płatnika zasiłku. We wniosku wskazuje okres, w jakim zamierza korzystać z zasiłku macierzyńskiego. (...)".

Zwracamy uwagę! W sprawie terminu złożenia przez przedsiębiorcę wniosku o zasiłek macierzyński za okres odpowiadający okresowi urlopu rodzicielskiego w ostatnim czasie wypowiedział się Sąd Rejonowy w Szczecinie. W wyroku z 10 października 2023 r. (sygn. akt IX U 81/23) stwierdził, że: "(...) Brak określenia w ustawie zasiłkowej terminu do wystąpienia z wnioskiem o zasiłek macierzyński za okres odpowiadający rozmiarem urlopowi rodzicielskiemu oznacza, iż zastosowanie w tym przypadku znaleźć musi art. 67 tej ustawy przewidujący, iż roszczenie o wypłatę zasiłku macierzyńskiego przedawnia się po upływie 6 miesięcy od ostatniego dnia okresu, za który zasiłek przysługuje. (...) Gdyby wolą ustawodawcy było uzależnienie prawa do zasiłku macierzyńskiego od złożenia wniosku przed dniem korzystania ze świadczenia pominąłby zasiłek macierzyński wśród wymienionych w art. 67 ust. 1 świadczeń czy wyeliminował go przy kolejnych licznych nowelizacjach, czego nie uczynił. (...)

W art. 61b ust. 6 ustawy zasiłkowej ustawodawca wskazał, że minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia, zakres informacji o okolicznościach mających wpływ na prawo do zasiłku lub jego wysokość (...) oraz dokumenty niezbędne do przyznania i wypłaty zasiłków (...) mając na uwadze konieczność zapewnienia sprawnego i terminowego ustalania prawa do zasiłków i dokonywania ich wypłaty. To właśnie na podstawie tej delegacji ustawowej wydane zostało rozporządzenie (rozporządzenie MRPiPS w sprawie zakresu informacji o okolicznościach mających wpływ na prawo do zasiłków z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa lub ich wysokość oraz dokumentów niezbędnych do przyznania i wypłaty zasiłków - przyp. red.) (...).

(...) Wskazane rozporządzenie, jak wynika już z jego nazwy, dotyczy dokumentów niezbędnych do przyznania i wypłaty zasiłków, wprowadza jednak w przytoczonej regulacji nie tylko wymienienie takich dokumentów, ale i termin ich złożenia. Wykracza tym samym zarówno poza przedmiot określony w jego nazwie, jak i przede wszystkim delegację ustawową wskazaną w ustawie zasiłkowej. Delegacja ta bowiem nie pozostawia aktowi wykonawczemu określenia terminów do złożenia informacji i dokumentów, a tylko wskazanie zakresu informacji i (rodzaju) dokumentów. Oznacza to, iż we wskazanym zakresie rozporządzenie nie jest zgodne z art. 61b ust. 6 ustawy zasiłkowej, a w konsekwencji z art. 92 ust. 1 Konstytucji RP, zgodnie z którym rozporządzenia są wydawane przez organy wskazane w Konstytucji, na podstawie szczegółowego upoważnienia zawartego w ustawie i w celu jej wykonania. (...)".