Ujęcie w kosztach bilansowych opłaty pobranej przez bank z tytułu zawarcia umowy faktoringowej

Spółka z o.o. podpisała z bankiem umowę faktoringową. Na jej podstawie bank pobrał opłatę wstępną. W ciężar jakich kosztów odnieść opłatę faktoringową?

W związku z działalnością faktoringową faktor (bank) pobiera różnego rodzaju opłaty, które najczęściej mają charakter prowizji. Opłaty te nie są związane z podstawową działalnością operacyjną jednostki, ale podobnie jak sprzedaż wierzytelności kwalifikuje się je do działalności finansowej i ujmuje na koncie 75-1 "Koszty finansowe".

Sposób rozliczania opłat (prowizji) ponoszonych przez jednostkę w związku z zawartą umową faktoringową zależy od charakteru tych opłat, tj. czy dotyczą przyszłych okresów sprawozdawczych, czy są to opłaty ponoszone jednorazowo, a także od przyjętej przez jednostkę polityki (zasad) rachunkowości wobec czynnych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Opłata faktoringowa może obciążyć koszty finansowe jednorazowo w momencie jej poniesienia przez jednostkę. W księgach rachunkowych zarachowanie opłaty faktoringowej w ciężar kosztów może przebiegać zapisem po stronie Wn konta 75-1 "Koszty finansowe", w korespondencji ze stroną Ma konta 30 "Rozliczenie zakupu" lub 24-9 "Pozostałe rozrachunki - inne".

Jeśli jednak opłata faktoringowa dotyczy przyszłych okresów sprawozdawczych, to w myśl art. 39 ust. 1 ustawy o rachunkowości, podlega rozliczeniu w czasie. Jak wynika z art. 39 ust. 3 ww. ustawy odpisy czynnych rozliczeń międzyokresowych kosztów mogą następować stosownie do upływu czasu lub wielkości świadczeń. Przy czym, czas i sposób rozliczenia powinien być uzasadniony charakterem rozliczanych kosztów z zachowaniem zasady ostrożności. W odniesieniu do kosztów podlegających rozliczeniu w czasie, których kwota z punktu widzenia rzetelnego i jasnego przedstawienia sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego jest nieistotna, można zastosować uproszczenie na podstawie art. 4 ust. 4 ustawy o rachunkowości. Uproszczenie to może polegać na tym, że wydatek dotyczący okresu dłuższego niż rok obrotowy odnosi się w części dotyczącej tego roku jednorazowo w koszty, już w momencie jego poniesienia bez rozliczenia w czasie. Natomiast w części dotyczącej kolejnego roku (kolejnych lat) odnosi się w koszty bilansowe, jednorazowo na początku kolejnego roku obrotowego (kolejnych lat obrotowych). Tylko w wyjątkowych sytuacjach, przy małej istotności kosztu, za dopuszczalne można także przyjąć uproszczenie polegające na jednorazowym odpisaniu w koszty całego wydatku. Co do zasady, ocena czy kwoty podlegające rozliczaniu w czasie stanowią dla jednostki istotną, czy też nieistotną wartość, należy do samej jednostki.

Do ujmowania kosztów podlegających rozliczeniu w czasie związanych z działalnością finansową jednostki służy konto 65-1 "Inne rozliczenia międzyokresowe".