Problematyka ustalania podstawy wymiaru zasiłków

1. Wysokość podstawy wymiaru zasiłku opiekuńczego po zmianie sposobu wynagradzania

Pracownik zatrudniony od 7 stycznia 2025 r. otrzymywał wynagrodzenie w stałej miesięcznej wysokości oraz zmienną premię miesięczną, która przysługiwała także za czas absencji zasiłkowych. Od 1 czerwca 2025 r. pracownikowi zmieniono stanowisko pracy oraz sposób wynagradzania. Obecnie jego wynagrodzenie składa się ze stawki akordowej oraz miesięcznej premii jakościowej w wysokości 1.000 zł, zmniejszanej proporcjonalnie za czas usprawiedliwionych nieobecności w pracy. W jaki sposób obliczyć podstawę wymiaru zasiłku opiekuńczego, do którego prawo powstało w sierpniu 2025 r.?

Podstawę wymiaru zasiłku opiekuńczego należy obliczyć przyjmując wynagrodzenie wypłacone za okres pełnych miesięcy kalendarzowych zatrudnienia, poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy, w tym premie uzyskane przez pracownika za te same miesiące.

Zasiłek opiekuńczy przysługuje pracownikowi zwolnionemu od wykonywania pracy z powodu konieczności sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem lub innym chorym członkiem rodziny (art. 32 ust. 1 ustawy zasiłkowej). Podstawę jego wymiaru ustala się na zasadach określonych dla zasiłku chorobowego (art. 47 ustawy zasiłkowej). Jeśli zatrudnienie pracownika, tak jak w pytaniu, trwa krócej niż 12 miesięcy kalendarzowych, podstawę wymiaru zasiłku opiekuńczego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres pełnych miesięcy kalendarzowych ubezpieczenia (art. 36 ust. 2 ustawy zasiłkowej).

Decydując, czy dany składnik wynagrodzenia należy wliczać do podstawy wymiaru zasiłku opiekuńczego, trzeba wziąć pod uwagę art. 41 ustawy zasiłkowej. W związku z tym, przy ustalaniu tej podstawy nie uwzględnia się składników wynagrodzenia, do których pracownik zachowuje prawo w okresie pobierania tego zasiłku zgodnie z postanowieniami układów zbiorowych pracy lub przepisami o wynagradzaniu, jeżeli są one wypłacane za ten okres. Ponadto składników wynagrodzenia przysługujących w myśl umowy o pracę lub innego aktu, na podstawie którego powstał stosunek pracy, tylko do określonego terminu nie uwzględnia się przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku należnego za okres po tym terminie.

Pracownik z pytania przed zmianą stanowiska pracy otrzymywał premię miesięczną wypłacaną także za okresy absencji zasiłkowych, dlatego nie była wliczana do podstawy wymiaru świadczeń chorobowych. Od 1 czerwca 2025 r. na nowym stanowisku pracy pracownik nie otrzymuje już premii miesięcznej, jednak w jej miejsce przysługuje mu premia jakościowa w stałej miesięcznej wysokości zmniejszana proporcjonalnie za okresy usprawiedliwionych nieobecności w pracy. Oznacza to, że obecnie premia nie jest wypłacana m.in. za dni sprawowania przez pracownika osobistej opieki nad dzieckiem lub chorym członkiem rodziny, a tym samym powinna być wliczana do podstawy wymiaru zasiłku opiekuńczego (po uzupełnieniu). Co jednak istotne, do podstawy wymiaru należy też przyjąć premie miesięczne otrzymywane przez pracownika przed zmianą stanowiska pracy i sposobu wynagradzania. Jeśli bowiem w umowie o pracę lub innym akcie, na podstawie którego powstał stosunek pracy, bądź ewentualnie w przepisach płacowych brak jest wprost zapisu o tym, że premia z poprzedniego stanowiska pracy jest składnikiem wynagrodzenia przysługującym do określonego terminu, powinna ona zostać uwzględniona w podstawie wymiaru przysługującego pracownikowi zasiłku opiekuńczego (por. odpowiedź ZUS z 31 sierpnia 2023 r. na pytanie naszego Wydawnictwa). Przy czym premia miesięczna powinna być uwzględniana w podstawie wymiaru w kwocie faktycznie wypłaconej do czasu aż wynagrodzenie za miesiące, za które była wypłacana będzie wliczane do tej podstawy.

Zwracamy uwagę! Gdyby w okolicznościach z pytania zmiana stanowiska pracy i sposobu wynagradzania wiązała się także ze zmianą wymiaru czasu pracy, wówczas podstawę wymiaru zasiłku opiekuńczego należałoby ustalić w oparciu o art. 40 ustawy zasiłkowej. Podstawę wymiaru stanowiłoby przeciętne miesięczne wynagrodzenie przysługujące po zmianie wymiaru czasu pracy (tu wypłacone za czerwiec i lipiec 2025 r.).

Przyjmujemy założenia z pytania. Podstawę wymiaru zasiłku opiekuńczego przysługującego pracownikowi w sierpniu 2025 r. stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres od lutego do lipca 2025 r., z uwzględnieniem premii miesięcznej (bez uzupełniania) i premii jakościowej (po ewentualnym uzupełnieniu) za te same miesiące.

W powyższym okresie pracownik uzyskał (po pomniejszeniu o składki na ubezpieczenia społeczne finansowane przez pracownika):

Podstawa wymiaru zasiłku opiekuńczego wyniosła 5.465,03 zł, zgodnie z wyliczeniem: (18.983,80 zł + 2.588,70 zł + 9.491,90 zł + 1.725,80 zł) : 6 m-cy. Za każdy dzień opieki pracownik otrzymał zasiłek opiekuńczy w wysokości 145,74 zł, tj. 5.465,03 zł : 30 = 182,17 zł; 182,17 zł x 80% = 145,74 zł.

2. Dodatek za szczególnie uciążliwą pracę w podstawie wymiaru świadczeń chorobowych

Pracownicy, którzy są zatrudnieni w działach, w których praca jest szczególnie uciążliwa otrzymują dodatki w zmiennej wysokości, obliczane jako procent wynagrodzenia określonego w umowie o pracę. Ich wypłata wynika z regulaminu wynagradzania. Na procentową wysokość przyznanego dodatku mają wpływ absencje zasiłkowe. Czy przy ustalaniu podstawy wymiaru wynagrodzenia chorobowego i zasiłków dodatki te należy wliczać w kwocie faktycznie wypłaconej czy po uzupełnieniu?

Dodatki podlegają przyjęciu do podstawy wymiaru świadczeń chorobowych w kwocie faktycznie wypłaconej.

W podstawie wymiaru świadczeń chorobowych uwzględnia się składniki wynagrodzenia, do których pracownik nie zachowuje prawa w okresie pobierania tych świadczeń zgodnie z postanowieniami układów zbiorowych pracy lub przepisami o wynagradzaniu, jeżeli nie są one wypłacane za ten okres (art. 41 ust. 1 ustawy zasiłkowej).

Jeśli dany składnik wynagrodzenia spełnia ww. warunki, to za miesiąc, w którym jego wysokość została zmniejszona na skutek absencji zasiłkowych, wlicza się go do podstawy wymiaru świadczeń chorobowych odpowiednio w kwocie faktycznie wypłaconej lub po uprzednim uzupełnieniu, co uzależnione jest od sposobu, w jaki nastąpiło to zmniejszenie. Jeżeli bowiem było ono nieproporcjonalne do dni ww. absencji, czyli np. kwotowe, procentowe, to wlicza się go do podstawy wymiaru w kwocie faktycznie wypłaconej. Analogicznie postępuje się, gdy przepisy wewnątrzzakładowe nie zawierają wyraźnych postanowień dotyczących sposobu zmniejszania wysokości danego składnika wynagrodzenia za okres pobierania świadczeń chorobowych, a pracownik nie zachowuje do niego prawa za ten okres. Z kolei gdy zmniejszenie jest proporcjonalne do dni usprawiedliwionych nieobecności w pracy, to dany składnik wynagrodzenia uwzględnia się w podstawie wymiaru po uprzednim uzupełnieniu według zasad określonych w art. 37 ust. 2 ustawy zasiłkowej.

Z pytania wynika, że zgodnie z regulaminem wynagradzania dodatki przysługują w zmiennej procentowej wysokości obliczanej od wynagrodzenia z umowy o pracę. W związku z tym, że na wysokość przyznanego procenta dodatku mają wpływ absencje zasiłkowe pracownika występujące w danym miesiącu, dodatek powinien być wliczany do podstawy wymiaru świadczeń chorobowych. Nie jest on jednak zmniejszany proporcjonalnie za każdy dzień usprawiedliwionych nieobecności w pracy - zmniejszeniu ulega tylko przyznawany procent dodatku. Należy go zatem przyjmować do podstawy wymiaru w kwocie faktycznie wypłaconej, bez uzupełniania.

Pracownik otrzymuje wynagrodzenie w stałej miesięcznej wysokości 6.500 zł oraz dodatek w zmiennej wysokości obliczanej jako przyznany procent od wynagrodzenia określonego w umowie o pracę (na jego wysokość mają wpływ absencje zasiłkowe). W marcu 2025 r. pracownik przez 7 dni roboczych chorował i za ten miesiąc uzyskał wynagrodzenie w wysokości 4.983,31 zł, dodatek przyznany z uwagi na absencję w wysokości 20%, który wyniósł 1.300 zł (6.500 zł x 20%) oraz wynagrodzenie chorobowe.

W sierpniu 2025 r. pracownik ponownie przez kilka dni był niezdolny do pracy z powodu choroby. Podstawę wymiaru przysługującego mu wynagrodzenia chorobowego stanowiło przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres od sierpnia 2024 r. do lipca 2025 r., przy czym wynagrodzenie za marzec 2025 r. po uzupełnieniu (z wyjątkiem dodatku przyjmowanego w kwocie faktycznie wypłaconej). Wynagrodzenie za marzec 2025 r. podlegające wliczeniu do podstawy wymiaru wynagrodzenia chorobowego wynosi 6.730,62 zł, zgodnie z wyliczeniem: (6.500 zł + 1.300 zł) - 1.069,38 zł = 6.730,62 zł.

Przyjmujemy założenia z poprzedniego przykładu, z tym że zgodnie z przepisami płacowymi dodatek przysługuje w wysokości 30% wynagrodzenia za czas faktycznie przepracowany. Za marzec 2025 r. pracownik uzyskał wynagrodzenie za pracę w wysokości 4.983,31 zł, dodatek w kwocie 1.494,99 zł (4.983,31 zł x 30%) oraz wynagrodzenie chorobowe.

Przy ustalaniu podstawy wymiaru wynagrodzenia chorobowego przysługującego w sierpniu 2025 r. zarówno wynagrodzenie zasadnicze za marzec 2025 r., jak i dodatek za ten miesiąc podlegają uzupełnieniu. Uzupełnione wynagrodzenie, podlegające wliczeniu do podstawy wymiaru wynagrodzenia chorobowego, wyniosło 7.291,50 zł, tj. 6.500 zł + (6.500 zł x 30%) = 8.450 zł; 8.450 zł - 1.158,50 zł = 7.291,50 zł.

Zwracamy uwagę! Gdyby pracownik z pytania chorował przez cały miesiąc, zachowując prawo do dodatku (np. w wysokości 5%), to nie należałoby go uwzględniać w podstawie wymiaru świadczenia chorobowego, gdyż byłby wypłacany również za okresy pobierania tego świadczenia.

3. Wliczanie do podstawy wymiaru zasiłku macierzyńskiego dodatku stażowego

Pracownica jest wynagradzana w stałej miesięcznej wysokości oraz otrzymuje dodatek stażowy, do którego nie zachowuje prawa tylko za okres pobierania zasiłku macierzyńskiego. Przez ostatnie 24 miesiące przebywała na urlopie wychowawczym, który następnie przerwała z końcem lutego br., a od 1 marca br. była niezdolna do pracy z powodu choroby przypadającej na okres ciąży. Do podstawy wymiaru świadczenia chorobowego przyjęto wynagrodzenie z umowy o pracę za marzec br. (bez dodatku stażowego). W sierpniu br. pracownica urodziła dziecko, nabywając prawo do zasiłku macierzyńskiego. Czy ustaloną wcześniej podstawę wymiaru należało przeliczyć i uwzględnić w niej dodatek stażowy, skoro za marzec br. nie był on oskładkowany?

Naszym zdaniem dodatek stażowy należy wliczyć do podstawy wymiaru zasiłku macierzyńskiego.

Generalnie w podstawie wymiaru świadczeń chorobowych (tj. wynagrodzenia i zasiłku chorobowego, zasiłku opiekuńczego, zasiłku macierzyńskiego i świadczenia rehabilitacyjnego) oprócz wynagrodzenia zasadniczego, uwzględnia się także inne składniki wynagrodzenia podlegające oskładkowaniu (art. 3 pkt 3 ustawy zasiłkowej). Warunkiem jest, aby pracownik nie zachowywał do nich prawa w okresie pobierania tych świadczeń zgodnie z postanowieniami układów zbiorowych pracy lub przepisami o wynagradzaniu i nie były one wypłacane za ten okres (art. 41 ust. 1 ustawy zasiłkowej).

Jeśli bezpośrednio przed powstaniem niezdolności do pracy pracownik przez cały okres, z którego jest ustalana podstawa wymiaru świadczenia chorobowego korzystał z urlopu wychowawczego, to podstawę tę stanowi wynagrodzenie za miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy w stałej miesięcznej wysokości określonej w umowie o pracę (por. komentarz ZUS do ustawy zasiłkowej, dostępny na stronie internetowej www.zus.pl).

Pracownica z pytania otrzymuje dodatek stażowy nieuwzględniany w podstawie wymiaru wynagrodzenia i zasiłku chorobowego, zasiłku opiekuńczego oraz świadczenia rehabilitacyjnego, jednakże przyjmowany do podstawy wymiaru zasiłku macierzyńskiego. Ponieważ zachorowała bezpośrednio po zakończeniu urlopu wychowawczego trwającego dwa lata, do podstawy wymiaru przysługującego jej wynagrodzenia i zasiłku chorobowego przyjęto wynagrodzenie za marzec 2025 r. określone w umowie o pracę. Nie uwzględniono w niej dodatku stażowego, gdyż pracownica zachowywała do niego prawo (był on wypłacany w pełnej wysokości) w okresie pobierania tych świadczeń. Dodatek w tym okresie był jednak zwolniony z oskładkowania na mocy § 2 ust. 1 pkt 24 rozporządzenia składkowego. Zgodnie z tym przepisem, nie stanowią podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne składniki wynagrodzenia, do których pracownik ma prawo w okresie pobierania wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy, zasiłku chorobowego, macierzyńskiego, opiekuńczego, świadczenia rehabilitacyjnego, w myśl postanowień układów zbiorowych pracy lub przepisów o wynagradzaniu, jeżeli są one wypłacane za okres pobierania tego wynagrodzenia lub zasiłku.

Pracownica chorowała nieprzerwanie do dnia porodu, który nastąpił w sierpniu 2025 r. Od dnia urodzenia dziecka przysługuje jej zasiłek macierzyński (art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy zasiłkowej). W związku z tym, że między okresami pobierania zasiłków chorobowego i macierzyńskiego nie wystąpiła przerwa, nie ustala się nowej podstawy wymiaru dla zasiłku macierzyńskiego (art. 43 ustawy zasiłkowej). Nadal stanowi ją to samo wynagrodzenie, które przyjęto do wcześniej ustalonej podstawy wymiaru (tu za marzec 2025 r.). Z tym że podstawa ta podlega przeliczeniu poprzez wliczenie do niej kwoty dodatku stażowego przysługującego za marzec 2025 r., ponieważ pracownica nie zachowuje do niego prawa (nie jest on wypłacany) w okresie pobierania zasiłku macierzyńskiego. Fakt, że dodatek stażowy za marzec 2025 r. był zwolniony z oskładkowania nie ma znaczenia dla powyższego rozstrzygnięcia. Co do zasady jest to składnik wynagrodzenia stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i tylko w ściśle określonym przypadku jest z niej wyłączony. Skoro więc podstawę wymiaru, zgodnie z powołanym wcześniej wyjaśnieniem ZUS, ma stanowić wynagrodzenie w stałej miesięcznej wysokości określonej w umowie o pracę, to należy do niej przyjąć także dodatek stażowy.

4. Wynagrodzenie tzw. powodziowe zwiększy podstawę wymiaru świadczeń chorobowych, z uwzględnieniem opinii ZUS

Pracownik pełnoetatowy wynagradzany stawką godzinową otrzymuje też premię zmniejszaną nieproporcjonalnie za czas usprawiedliwionych nieobecności w pracy. W lipcu 2025 r. przez kilka dni chorował. Do podstawy wymiaru wynagrodzenia chorobowego należało wliczyć m.in. wynagrodzenie za wrzesień 2024 r., w którym przez 3 dni chorował i przez 4 dni był nieobecny w pracy w związku z powodzią, oraz za październik 2024 r., w którym przez 4 dni był nieobecny w pracy w związku z powodzią i przez 4 dni korzystał ze zwolnienia od pracy na usuwanie skutków powodzi. W jakiej wysokości należało je wliczyć do podstawy wymiaru?

Wynagrodzenie za miesiąc, w którym wystąpiła absencja w pracy spowodowana powodzią lub usuwaniem skutków powodzi podlega przyjęciu do podstawy wymiaru wynagrodzenia chorobowego po uzupełnieniu.

W związku z powodzią na terytorium Polski, która miała miejsce jesienią 2024 r., na mocy ustawy z dnia 16 września 2011 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z usuwaniem skutków powodzi (Dz. U. z 2024 r. poz. 654 z późn. zm.), dalej ustawy, pracownikowi:

• będącemu poszkodowanym przysługiwało (w określonym okresie), zwolnienie od pracy, w wymiarze do 20 dni, w celu usuwania skutków powodzi w odniesieniu bezpośrednio do swojego mienia lub mienia osoby spokrewnionej lub niespokrewnionej pozostającej z nim w faktycznym związku, wspólnie zamieszkującej i gospodarującej; w okresie tego zwolnienia od pracy pracownik zachowywał prawo do wynagrodzenia, obliczonego według zasad obowiązujących przy obliczaniu wynagrodzenia za czas urlopu wypoczynkowego (art. 7a ust. 1 ustawy),
• za czas usprawiedliwionej nieobecności w pracy z powodu faktycznej niemożności świadczenia pracy w związku z powodzią przysługiwało prawo do odpowiedniej części minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów, przez okres nie dłuższy niż 10 dni roboczych wynikających z rozkładu czasu pracy pracownika (art. 8 ust. 1 i 2 ustawy).

Podstawę wymiaru świadczeń chorobowych (wynagrodzenia i zasiłków z ubezpieczeń społecznych) stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone co do zasady za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Jeśli w tym okresie pracownik nie osiągnął wynagrodzenia wskutek nieobecności w pracy z przyczyn usprawiedliwionych, przy ustalaniu tej podstawy:

• wyłącza się wynagrodzenie za miesiące, w których przepracował mniej niż połowę obowiązującego go czasu pracy,
• przyjmuje się, po uzupełnieniu według zasad określonych w art. 37 ust. 2 ustawy zasiłkowej, wynagrodzenie z miesięcy, w których przepracował co najmniej połowę obowiązującego go czasu pracy.

Na podstawie art. 37 ust. 2 ustawy zasiłkowej, jako uzupełnione do podstawy wymiaru świadczenia chorobowego wlicza się więc wynagrodzenie miesięczne:

• określone w umowie o pracę lub w innym akcie, na podstawie którego powstał stosunek pracy, jeżeli przysługuje ono w stałej miesięcznej wysokości; dotyczy to też wynagrodzenia określonego w stawce godzinowej, które traktuje się jak wynagrodzenie stałe (por. komentarz ZUS do ustawy zasiłkowej),
• obliczone przez podzielenie wynagrodzenia osiągniętego za przepracowane dni robocze przez liczbę dni przepracowanych i pomnożenie przez liczbę dni, które ubezpieczony będący pracownikiem był obowiązany przepracować w tym miesiącu, jeżeli pracownik otrzymuje wynagrodzenie zmienne.

Ustawodawca nie wprowadził szczegółowych rozwiązań w przypadku przyjmowania do podstawy wymiaru świadczeń chorobowych wynagrodzenia pracownika, który nie przepracował pełnego miesiąca z powodu usprawiedliwionej nieobecności w pracy w związku z niemożnością świadczenia pracy z powodu powodzi. Jeśli więc pracownik przepracował w tym miesiącu mniej niż połowę obowiązującego go czasu pracy (np. z powodu choroby oraz w związku z niemożnością świadczenia pracy z powodu powodzi), przy ustalaniu podstawy wymiaru świadczenia chorobowego należy wyłączyć wynagrodzenie za ten miesiąc. Natomiast jeżeli mimo ww. usprawiedliwionych nieobecności przepracował co najmniej połowę obowiązującego go czasu pracy, wówczas do podstawy wymiaru należy przyjąć wynagrodzenie miesięczne po uzupełnieniu według zasad określonych w art. 37 ust. 2 ustawy zasiłkowej. Takie stanowisko zajął ZUS w piśmie z 15 listopada 2024 r., stanowiącym odpowiedź na pytanie naszego Wydawnictwa.

W powołanym wyżej piśmie ZUS odniósł się jedynie do kwestii uzupełniania wynagrodzenia, gdy zostało zmniejszone za czas usprawiedliwionej nieobecności w pracy z powodu powodzi (art. 8 ust. 1 i 2 ustawy). Nie wskazał natomiast zasad dokonywania uzupełnienia, gdy w danym miesiącu wystąpiło zwolnienie od pracy w celu usuwania skutków powodzi (art. 7a ust. 1 ustawy). 

Stąd też nasze Wydawnictwo wystąpiło do ZUS z pytaniem, w jaki sposób dokonać uzupełnienia wynagrodzenia w okolicznościach wskazanych przez Czytelnika. W odpowiedzi otrzymanej 30 lipca 2025 r. czytamy, że w przypadku uzupełnienia wynagrodzenia:

• za wrzesień 2024 r., "(...) wynagrodzenie określone w stawce godzinowej należy potraktować jako wynagrodzenie stałe (...)", zatem jako uzupełnione należy przyjąć wynagrodzenie obliczone przez pomnożenie stawki godzinowej (25 zł) przez nominalny wymiar czasu pracy we wrześniu (168 godz.),
• za październik 2024 r., w związku z tym, że: "(...) za 4 dni pracownik otrzymał wynagrodzenie ustalone według zasad obowiązujących przy obliczaniu wynagrodzenia za czas urlopu wypoczynkowego (na podstawie art. 7a ust. 1 ustawy powodziowej), czyli uwzględniające zarówno stałe jak i zmienne składniki wynagrodzenia (...)", przy uzupełnianiu całość wynagrodzenia za październik 2024 r. (z wyjątkiem premii) należy potraktować jako wynagrodzenie zmienne.

W kolejnych stanowiskach, odpowiednio z 5 i 6 sierpnia 2025 r., ZUS dodatkowo wyjaśnił, że: "(...) Jednym ze składników wynagrodzenia, które otrzymał pracownik (za październik 2024 r. - przyp. red.) było wynagrodzenie na mocy art. 7a ust. 1 ustawy powodziowej, które jest obliczane według zasad obowiązujących przy obliczaniu wynagrodzenia za czas urlopu wypoczynkowego. Zatem ten składnik wynagrodzenia otrzymanego przez pracownika należy potraktować jako zmienny składnik wynagrodzenia podlegający uzupełnieniu, co uzasadnia uzupełnienie wynagrodzenia za miesiąc październik w sposób przyjęty dla wynagrodzenia zmiennego (...)".

Pracownik zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy otrzymuje wynagrodzenie określone w stawce godzinowej (25 zł/godz.). Przysługuje mu także premia zmniejszana nieproporcjonalnie za czas usprawiedliwionych nieobecności w pracy. W lipcu 2025 r. pracownik był niezdolny do pracy z powodu choroby i nabył prawo do wynagrodzenia chorobowego. Podstawę jego wymiaru stanowiło przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres od lipca 2024 r. do czerwca 2025 r.

We wrześniu 2024 r. pracownik przez 3 dni chorował i przez 4 dni był nieobecny w pracy w związku z powodzią. Z kolei w październiku 2024 r. przez 4 dni był nieobecny w pracy w związku z powodzią i przez 4 dni korzystał ze zwolnienia od pracy na usuwanie skutków powodzi. Wynagrodzenie za ww. miesiące należało przyjąć do podstawy wymiaru po uzupełnieniu.

Za wrzesień i październik 2024 r. pracownik uzyskał:

Uzupełnione wynagrodzenie, podlegające wliczeniu do podstawy wymiaru wynagrodzenia chorobowego (zgodnie ze stanowiskiem ZUS), wyniosło:

• za wrzesień 2024 r. - 3.926,19 zł, tj. 168 godz. do przepracowania we wrześniu x 25 zł = 4.200 zł; 4.200 zł + 350 zł (premia) = 4.550 zł; 4.550 zł - 623,81 zł = 3.926,19 zł,
• za październik 2024 r. - 4.918,33 zł, zgodnie z wyliczeniem:
• (3.000 zł + 747,84 zł + 939,20 zł) : 15 dni przepracowanych = 312,47 zł (stawka dzienna wynagrodzenia),
• 312,47 zł x 23 dni do przepracowania = 7.186,81 zł (wynagrodzenie uzupełnione do pełnego miesiąca),
• 7.186,81 zł - 747,84 zł - 939,20 zł = 5.499,77 zł (wynagrodzenie uzupełnione pomniejszone o wynagrodzenie otrzymane za nieobecności w pracy w związku z powodzią),
• 5.499,77 zł + 200 zł (premia) = 5.699,77 zł; 5.699,77 zł - 781,44 zł = 4.918,33 zł.